Eurovipnet - Niezależny zespół przedsiębiorców

Artykuły i porady » Lekarz Radzi

Prawdy i mity o analizie pierwiastkowej włosów - cz. 2

lek med. Krzysztof Krupka

Wydrukuj artykuł

Artykuł pochodzi ze strony
Laboratorium Pierwiastków Śladowych BIOMOL-MED

Indywidualność biochemiczna

Dzięki nowoczesnym metodom analitycznym weryfikowana jest hipoteza, że wszystkie pierwiastki występujące we wszechświecie są obecne w organizmie ludzkim. Ustalono, że olbrzymia większość, bo aż 81, znajduje się w tkankach i płynach fizjologicznych. Pozwala to widzieć człowieka jako integralną część przyrody. Spośród 104 znanych pierwiastków występujących w przyrodzie cztery z nich (węgiel, wodór, azot i tlen) stanowią aż 96% masy naszego ciała.

Fizjologiczne procesy życiowe zależą nie tylko od składu i stężenia poszczególnych pierwiastków, lecz również od ich proporcji w ustroju. Niektóre współpracują ze sobą, inne są wobec siebie konkurencyjne. Nadmiar czy niedobór jednego pierwiastka wpływa na zmianę zawartości innych.

Wzajemne oddziaływanie występuje między poszczególnymi biopierwiastkami, a także metalami toksycznymi. Ma to ogromny wpływ na mechanizmy przyswajania w przewodzie pokarmowym i transport do poszczególnych komórek. Dla każdej tkanki organizmu istnieje ściśle określona równowaga jonowa, która utrzymuje się na stałym poziomie. Dzięki temu zachowywany jest ich kształt i spójność. Na podstawie proporcji pomiędzy pierwiastkami można ocenić aktywność metaboliczną i prawidłowość procesów fizjologicznych. Pomiędzy pierwiastkami śladowymi na poziomie komórkowym istnieją zależności synergistyczne i antagonistyczne, wpływające bezpośrednio na metabolizm ustroju. Zachowanie właściwych proporcji pomiędzy pierwiastkami jest ważniejsze od poszczególnych stężeń.

Podstawowy błąd, jaki często popełniają lekarze interpretujący wynik analizy mineralnej włosów, to ocena tylko ilości biopierwiastków, bez uwzględniania wzajemnych korelacji i wpływu mechanizmów homeostatycznych. Takie rozumowanie prowadzi do błędnej interpretacji. Mówimy o analizie pierwiastkowej włosów (APW), a nie tylko o badaniu ilości pierwiastków we włosach – niby to samo, a jednak bardzo się różni. Metabolizm każdego człowieka ma swoje indywidualne cechy. Różnice zewnętrzne są mało istotne w porównaniu z różnicami na poziomie przemian biochemicznych. Analiza pierwiastkowa włosów jest metodą, która ocenia człowieka tylko pod kątem jego indywidualności. Uwzględnia zaburzenia równowagi biochemicznej, które są dla każdego człowieka swoiste. Przy ocenie ilości minerałów we włosach nie można określić prawidłowo stanu mineralnego w wymiarze bezwzględnym. Różne osoby w stanie zdrowia mogą mieć ilości minerałów znacznie różniące się od siebie. Utrudnia to standaryzację opisu APW. Celem APW jest określenie, czy ilość danego pierwiastka we włosach jest wyznacznikiem jego zawartości w organizmie. Dlatego APW odbiega od wzorców badań biochemicznych. Przykładowo, jeżeli pacjent A ma dużą zawartość żelaza we włosach, a pacjent B małą, nie należy wnioskować, że pacjent A ma go za dużo, a pacjent B za mało – tylko, czego to jest efektem!

Należy poznać metabolizm poszczególnych biopierwiastków w określonej równowadze neuroendokrynnej. Poniżej przedstawiono wpływ poszczególnych części układu endokrynnego na magazynowanie i wydalanie poszczególnych minerałów.

WPŁYW UKŁADU WYDZIELANIA WEWNĘTRZNEGO NA PRZEMIANĘ MINERALNĄ

UKŁAD WYDZIELNICZY WYDALANIE MAGAZYNOWANIE
Tarczyca Wapń (Ca)
Magnez (Mg)
Miedź (Cu)
Potas (K)
Sód (Na)
Żelazo (Fe)
Fosfor (P)
Mangan (Mn)
Przytarczyce Sód (Na)
Potas (K)
Fosfor (P)
Magnez (Mg)
Chrom (Cr)
Żelazo (Fe)
Mangan (Mn)
Miedź (Cu)
Wapń (Ca)
Kora nadnerczy
(działanie anaboliczne)
Wapń (Ca)
Miedź (Cu)
Magnez (Mg)
Fosfor (P)
Potas (K)
Sód (Na)
Żelazo (Fe)
Mangan (Mn)
Kora nadnerczy
(działanie kataboliczne)
Wapń (Ca)
Magnez (Mg)
Miedź (Cu)
Chrom (Cr)
Potas (K)
Sód (Na)
Fosfor (P)
Mangan (Mn)
Żelazo (Fe)
Estrogen Sód (Na)
Potas (K)
Cynk (Zn)
Fosfor (P)
Magnez (Mg)
Żelazo (Fe)
Mangan (Mn)
Chrom (Cr)
Miedź (Cu)
Wapń (Ca)
Progesteron Wapń (Ca)
Miedź (Cu)
Cynk (Zn)
Magnez (Mg)
Sód (Na)
Potas (K)
Żelazo (Fe)
Fosfor (P)
Trzustka
(działanie wewnątrzwydzielnicze)
Sód (Na)
Potas (K)
Magnez (Mg)
Żelazo (Fe)
Fosfor (P)
Chrom (Cr)
Cynk (Zn)
Wapń (Ca)
Magnez (Mg)

Na podstawie stosunków antagonistycznych i synergistycznych między pierwiastkami określa się proporcje, czyli stan równowagi biochemicznej organizmu. W wynikach Laboratorium PIERWIASTKÓW ŚLADOWYCH "BIOMOL-MED" znajduje się opis proporcji, które są bardzo czułym "markerem" oddziaływania hormonów na organizm ludzki. Przemiana mineralna odzwierciedla stan równowagi neuroendokrynnej. Krótkotrwałe zmiany aktywności hormonalnej są bez znaczenia. W dłuższym okresie czasu zdecydowanie wpływają na mechanizmy kontroli homeostazy. APW umożliwia rozpoznanie takich zmian, ponieważ badane włosy rosną od 2 do 3 miesięcy.

Wynik APW informuje lekarza o zaburzeniach homeostazy istniejących w ustroju, zanim pojawi się patologia.

Większość badań wykorzystywanych w medycynie mówi już o przebiegu patologii.
W przypadku istniejącej patologii otrzymujemy informację o mechanizmach adaptacji i o zaburzeniach hemostazy (np. mechanizm błędnego koła). Dowiemy się również, czy leki, suplementy oraz sposób odżywiania zastosowany w terapii umożliwiają zrównoważenie mechanizmów kontroli homeostazy. Podejście do analizy tylko poprzez pryzmat oceny ilości biopierwiastków jest błędne – nie zawsze to, czego jest dużo lub za mało, należy usuwać albo uzupełniać. Analiza pierwiastkowa włosów może wskazać przyczyny zaburzeń przemiany mineralnej. Dlatego jej interpretację należy rozpatrywać wielopłaszczyznowo, czyli w następujących aspektach:

- ilości biopierwiastków – trzeba uwzględnić metabolizm poszczególnych minerałów w odniesieniu do włosów, tkanek narządów, krwi i moczu;
- czynności układu endokrynnego (w odpowiedzi na czynniki stresotwórcze);
- odzwierciedlenia zmian aktywności współczulnej i przywspółczulnej;
- wpływu środowiska, w którym żyjemy (dieta, zanieczyszczenia, klimat itd.);
- wpływu tendencji genetycznych (np. szybkość utleniania glukozy);
- zmian równowagi kwasowo-zasadowej tkanek.

Powrót na górę